ślepa wiara w autorytety.

Oglądacie może czasem taki polski serial lekarzach "na dobre i na złe"? Ja w sumie miałam sporą przerwę, wróciłam do oglądania w momencie pojawienia się Żebrowskiego w serialu. Michał Żebrowski grał rolę autorytetu, specjalisty, który w rzeczywistości często szkodził bardziej niż pomagał swoim pacjentom. Mówię o tym bo tak też się stało u nas. Jeździłam z Olą do pani weterynarz, która została mi polecona przez wiele osób, autorytet, guru mogłabym wymieniać w nieskończoność. Mówią, że błądzić i mylić się jest rzeczą ludzką... ale czemu często ceną jest czyjeś życie. Ola miała zdiagnozowanego chłoniaka z przerzutami na płuca. Była objęta leczeniem paliatywnym. Miałam masę wątpliwości jednak do końca nie potrafiłam się zdecydować co dalej. Pomógł mi trochę TEN na górze do którego (wstyd się przyznać) ale zawsze biegnę jak już jest tragicznie. Zmieniłam Oli lekarza. Chłoniak z przerzutami na płuca okazał się potwornym stanem zapalnym ucha przez który węzeł chłonny po prostu się powiększył. Płuca okazały się być bez zmian nowotworowych (dowód: 2 zdjęcia RTG). Sytuacja jest dramatyczna bo sterydy sytuacje pogorszyły. Czeka nas ciężkie i długie leczenie, dodatkowo nie wiadomo do końca jakie spustoszenie w organizmie zrobił tak duży stan zapalny. 2 dni temu rozpoczęliśmy antybiotykoterapię. Antybiotyk i ogólnie w zastrzyku i w preparacie wstrzykiwanym bezpośrednio do ucha. Węzeł powoli wraca do swoich rozmiarów jednak stan zapalny objął (lub wpłynął porażeniem) na nerw twarzy kota no i kicio nie domyka prawego oka i ma problem z ruszaniem języczkiem i pyszczkiem co mnie martwi ogromnie. Ola ogólnie czuje się dobrze, jednak wiem, że na pewno jest trochę osłabiona. Je normalnie (zmieniłam jej miski na płaskie talerzyki, żeby było jej łatwiej jeść), dałam jej też do picia ulubione mleko (nie kocie), żeby trochę poprawić komfort tego ciężkiego leczenia. Wczoraj miała takie straszne zabiegi wykonywane. Ropa chlustała z krwią dosłownie wszędzie (ja wyglądałam jak bohater jakiejś teksańskiej masakry piłą mechaniczną) a Olcia... bolało ją :(, swędziało :(, piekło :( ogólnie wszystko co niedobre. Tak mi jej było szkoda. Ale taką ulgę po tym poczuła. Wszystkie mięśnie aż jej na główce drgały. Dzisiaj poszłyśmy na spacerek, w ogóle taka dumna z niej jestem, nie muszę jej zapinać na szelki, smycze, ona tak się pilnuje kochana, dzisiaj nawet mówię Ola zimno jest, idziemy do domu bo jeszcze się nam jakaś infekcja przypałęta i lolo do domku powolutku z 2 przystankami na obserwację ale sama poszła do klatki a potem do mieszkania. Po sterydach jadła więcej więc ciągle mi się wydaje, że je za mało. Podobnie z robieniem bobków, ciągle biegam do kuwety i sprawdzam i się nakręcam ale tak bardzo bym chciała, żeby jej stan się poprawił. Wiem, że jeżeli coś pójdzie nie tak to będzie tylko i wyłącznie moja wina. Bo to ja zawierzyłam weterynarzowi, powinnam go zmienić wcześniej. Boję się... bardzo to nasze zdjęcia z dzisiaj: Olo patroluje teren Olo na ścieżce słit focia z rąsi zawsze spoko (tylko głowy nam poucinało :D) tugeza ;)